Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται «ήρωες», αλλά την ίδια την ΑΕΚ!

Πράγματι, ο Αραούχο έκανε εντυπωσιακό ντεμπούτο. Είχαν γραφτεί και ειπωθεί πολλά για εκείνον πριν καν φορέσει τη φανέλα της ΑΕΚ κι εκείνος δικαίωσε τις προσδοκίες συστήνοντας τον εαυτό του με δύο γκολ. Συμβαίνει, αλλά δεν συμβαίνει συχνά. Οπότε, όταν συμβαίνει είναι και για να το λες, αλλά και για να το καυχιέσαι.

Του Θοδωρή Τσούτσου

Πολύ περισσότερο το κάνει αυτή η ΑΕΚ, η οποία ως οργανισμός είναι επιρρεπής στο να δημιουργεί "ήρωες". Το κάνει πολύ συχνά αυτό στον εαυτό της. Μετά την πρεμιέρα με την Ξάνθη, το θέμα της ημέρας ήταν τα δύο γκολ του Αλμέιδα. Οχι η ίδια η αγωνιστική ταυτότητα που παρουσίαζε η ομάδα. Μετά τον πρώτο αγώνα με την Σεντ Ετιέν, κυρίως δεν γνωρίσαμε τη φετινή ΑΕΚ. Διότι υπήρχε ο Τσιγκρίνσκι για να τα "σκεπάσει" όλα. Για όλους μας, για να μην αφήνουμε απ' έξω και τη δική μας - δημοσιογραφική - καμπούρα.

Δεν χρειάζεται να γυρίσουμε στο παρελθόν, πρόσφατο ή μη, για να επιβεβαιώσουμε ότι η ΑΕΚ είναι ένας σύλλογος που πολύ εύκολα φτιάχνει "μύθους". Ακόμη και εκεί δεν υπάρχουν. Αλίμονο, αυτό δεν αφορά στον Αραούχο, που στα αλήθεια ήταν ξεχωριστό το πρώτο του παιχνίδι με τους κιτρινόμαυρους. Μόνο που αφενός το κριτήριο είναι πολύ μικρό, αφετέρου αυτό το 6-0 με τον Λεβαδειακό δεν είναι δα παιχνίδι για τόσο ασφαλή συμπεράσματα.

Η ΑΕΚ αντί να ψάχνει για ήρωες, πρέπει να ψάξει τον εαυτό της. Τούτη τη στιγμή και μετά από μια περίοδο με πολύ κακή αγωνιστική συμπεριφορά και διαχείριση, το δεύτερο το έχει πολύ μεγαλύτερη ανάγκη από το πρώτο. Υπάρχει και το άλλο. Ο "ήρωας", ακόμη και αν είναι ο Αραούχο, δεν μπορεί να κάνει και πολλά πράγματα σε μια ομάδα που ψάχνει τον εαυτό της. Αλλά σε μια ομάδα που γνωρίζει ακριβώς να βάζει προτεραιότητες στην ποδοσφαιρική ζωή της και να τις κατακτά, ένας "ήρωας", πιθανόν ο Αραούχο τη δεδομένη στιγμή, μπορεί να αποδειχθεί πολύτιμος.

Η ΑΕΚ ήταν πράγματι καλή με τον Λεβαδειακό. Εβγαλε στον αγωνιστικό χώρο πράγματα που πιθανότατα δεν την είχαμε δει να ξανακάνει τη φετινή περίοδο. Και αυτό είναι αισιόδοξο για την ομάδα, ενόψει της συνέχειας της χρονιάς και τους όποιους στόχους έχει για να κυνηγήσει.

Αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή η αγωνιστική εικόνα "σκεπάστηκε" από τον Αραούχο των δύο γκολ, τον Βάργκας που ήταν και πάλι Βάργκας και όποιον άλλον, που ήταν πολλοί τη φορά αυτή, ξεχώρισε. Ασφαλώς και είναι σωστό να "υπογραμμίζεις" την καλή παρουσία σε ατομικό επίπεδο. Αρκεί αυτή να μην ξεπερνά την καλή παρουσία του συνόλου. Αυτή είναι πιο χρήσιμη από 2-3 πρόσωπα.

Η ΑΕΚ έχει την τάση να δημιουργεί "είδωλα", πιθανότατα περισσότερο από άλλες ομάδες. Δεν είναι απαραίτητα κακό, διότι σημαίνει ότι εξακολουθεί να λειτουργεί συναισθηματικά σε μια εποχή που αυτό έχει πάψει να συμβαίνει. Βάζοντας και συναίσθημα, μπορείς να ζεις πιο έντονα τα καλά που σου συμβαίνουν. Είναι διαφορετικό αυτό, όμως και διαφορετικό το συναίσθημα να "εκσφενδονίζεται" χωρίς μέτρο και τελικά χωρίς ισορροπία, με αποτέλεσμα αυτό να μην το καρπώνεται η ίδια η ομάδα, αλλά το όνομα που γράφει πίσω η φανέλα. Πολύ περισσότερο όταν αυτό είναι ένα "πάθημα" που έχει στοιχίσει στην ΑΕΚ ίσως και διαχρονικά...